Səyahət etmək mənəvi həzzdir. Mənim fikrimcə ümumiyyətlə mənəvi məmnunluq yoxdur. Məsələn klasik musiqi məni necə məmnun edə bilər? Burda iki variant var, ya zövq alıram, ya da sıxılıram. Belə çıxır ki, mənəvi həzzidə öyrənmək, ona adət etmək lazımdır.

Məsələn biz mənəvi həzzi intellektual fəaliyyət zamanı hiss edə bilərik. Məşhur yazıçının, şairin, filosofun əsərinin dərinliyini dərk edəndə də həzz almaq mümkündür. Musiqidən də zövq ala bilirik, teatrdan da.

Həzz alma bacarığı bizim imkanlarımızı genişləndirir. Əgər mən fırtınalı dənizdə üzməkdən məmnunamsa, onda heç bir hava şəraiti mənim tətilimi poza bilməz. Əgər xizək sürməyi bacarmıramsa necə qış turizmini seçib xizək sürməkdən həzz almaq olar?

Bir sözlə insanın həzz almaq səviyyəsi onun intelelkti, bacarıqları ilə birbaşa bağlıdır. Əgər həzz almağı bacarmıramsa , onda mən inkişaf etmirəm.

Mütləq və mütləq professional fəaliyyətdə. Bunun üçün isə öz işində professional olmalısan. Əgər bu günə qədər çox az rast gəldiyimiz səyyahət məni yorur, çox enerji sərf edirəm və mənasız baxıram deyən kimsə varsa bu insan səyahətlə bağlı, gedəcəyi ölkəylə bağlı bilmədiyi şeylər çoxdur və o bu işdə professional deyil. Əgər müəllimi keçdiyi mühazirə, yaxud həkimi xəstə yorursa bu peşə sahiblərinin professionallığı şübhə altındadır.

Fiziki zövq almaqla mənəvi zövq almağın başqa fərqləri də var. Bu vəziyyət şərqdə belə təsvir olunur. Məndə də bir alma var, səndə də. Əgər biz onları dəyişsək, sənin də bir alman olur mənim də.Yox əgər mənim bir ideyam, sənin bir ideyan olsa, dəyişdikdən sonra hər birimizin iki ideyamız olacaq.

Fiziki həzzlər bizi ayırır, mənəvi həzzlər birləşdirir. Məsələn mən qara kürüdən zövq alıramsa və masada ondan azdır və başqası da onu yemək istəyirsə biz artıq dost ola bilməyəcəyik.
Amma mənəvi zövqün əlamətlərini paylaşmaq bizə xoşdur, onu danışdıqca da həzz alırıq.

Terra Travel - "Dünyanı bizimlə kəşf edin!"